معنی مبدع لگاریتم

خوارزمی

خوارزمی

لگاریتم. [ل ُ] (فرانسوی، اِ) (از: یونانی لگس، لغت + آریتمس، عدد) و دراصطلاح، لگاریتم مجموعه ٔ اعدادی است که دارای خاصیت های مخصوص هستند و در محاسبات مختلف به کار میروند.
تعریف: هرگاه aیک عدد ثابت و رابطه ٔ ay=x برقرار باشد y را لگاریتم در دستگاه به مبنای a مینامند و مینویسند:
logax=y
در حالت خاصی که a مساوی با عدد 10 باشد لگاریتم را لگاریتم معمولی یا اعشاری مینامند و در اینحالت بخصوص مینویسند: و در حالت خاصی که logx=y و درحالت خاصی که a مساوی با عدد e باشد (......2/718 =e) لگاریتم را لگاریم نپری مینامند و مینویسند Lx=y. رجوع به جبر تألیف صفاری و قربانی شود.

مبدع. [م ُ دَ] (ع ص، اِ) ابداع شده. اختراع شده. آفریده: نخستین مبدعی است که خدای او را ابداع کرده است. (جامع الحکمتین). || (اصطلاح فلسفی) عبارت از موجودی است که مسبوق به ماده و مدت نباشد... شیخ گوید هر موجودی که وجودش مسبوق به ماده نباشد مبدع است و شایسته و احق برای آنکه مبدع نامیده شود. موجودی است که بلاواسطه از ذات حق کسب فیض کرده و وجود یافته است که عقول می باشد. و گوید محدثی که مستوجب زمان نیست یاوجودش بعد از لیس مطلق است و یا بعد از لیس غیرمطلق است و بلکه بعد از عدم مقابل خاص در ماده ای موجود است، هرگاه وجودش بعد از لیس مطلق باشد نحوه ٔ صدور اواز علت صدور ابداعی است و برترین انحاء اعطاء وجود است. (فرهنگ لغات و اصطلاحات فلسفی سیدجعفر سجادی).
- مبدع اول، مراد از مبدع اول عقل اول است. (فرهنگ علوم عقلی سیدجعفر سجادی).

مبدع. [م ُ دِ] (ع ص) نو بیرون آورنده نه بر مثالی. (منتهی الارب). از خود چیزی پیدا کننده. (غیاث) (آنندراج). از نو بیرون آورنده. اختراع کننده و آفریننده و به وجودآورنده. (ناظم الاطباء). نو آفریننده. (دهار). ابداع کننده. نوآورنده. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا):
مکن هرگز بدو فعلی اضافت گر خرد داری
بجز ابداع یک مبدع کلمح العین او ادنی.
ناصرخسرو (دیوان ص 27).
خدای مبدع هرچ آن ترا به وهم و به حس
محاط و مدرک و معلوم و مبصر است و مشار.
ناصرخسرو.
بشناس مبدع را زخالق تا نداری همسرش
حیدر همین کرده ست اشارت خلق را بر منبرش.
ناصرخسرو.
شده حیران همه در صنع صانع
همه سرگشتگان شوق مبدع.
ناصرخسرو (روشنایی نامه، دیوان چ تهران ص 520).
به مکتب جبروت و به علم القرآن
به مبدء ملکوت و به مبدع الارباب.
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 51).
حمد و ثنا مبدعی را که از بدایت صباح وجود تا نهایت روح عدم هر چه هست در حد پادشاهی اوست. (جوامعالحکایات).
مبدع است و تابع استاد نی
مسند جمله ورا اسناد نی.
مولوی.
|| طرز نو نهنده در شعر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء):
مبدع فحلم به نظم و نثر شناسند
کم نکنم تا زیم ولای صفاهان.
خاقانی.
در مدحت تو مبدع سحرآفرین منم
شاید دریغ مبدع سحرآفرین خوری.
خاقانی.
مفلقی فرد ار گذشت از کشوری
مبدعی فحل از دگر کشور بزاد.
خاقانی.
|| (اِخ) یکی ازصفات باری تعالی است. (از منتهی الارب) (آنندراج). مراد ذات حق تعالی است که مبدع کل است. (فرهنگ لغات واصطلاحات فلسفی سیدجعفر سجادی). ابداع کننده که ذات حق است که مبدع کل است، و احق و اولی به اسم مبدع موجودی است که بلافاصله از ذات حق صادر شده باشد... ناصرخسرو گوید: آنچه مرکب از غیر نباشد مبدع گویند بنابراین عناصر اربعه مبدعند در حال محوضت و خلوص. (فرهنگ علوم عقلی سیدجعفر سجادی). و رجوع به ابداع شود. || (ع ص) بدعت گذارنده. || ملحد و پیشوای اهل بدعت. (ناظم الاطباء).

مبدع. [م َ دَ] (ع اِمص) ایجاد و اختراع و کشف. || (اِ) اولین ظهور و نخستین پیدائی. || جائی که در وی هر چیز تازه اختراع شود. || افسانه. (ناظم الاطباء).

مبدع. [م ُ دَ] (ع ص) ستور مانده کرده شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). || تهی و خالی کرده شده. (ناظم الاطباء). || باطل کرده شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب).

بمعنی عدد و در اصطلاح لگاریتم مجموعه اعدادیست که دارای خاصیت های مخصوص هستند و در محاسبات مختلف بکار میروند

اختراع کننده، آفریننده اختراع شده، آفریده

(لُ) [فر.] (اِ.) نمادی است در ریاضی که نشان می دهد عدد A (مبنای لگاریتم) به چه توانی برسد تا عدد معینی به دست آید.

(مُ دِ) [ع.] (ص.) کسی که چیز تازه ای بیاورد.

لوغاریتم

صفت آفریننده، بدعتگزار، خالق، خلاق، مبتکر، مخترع

مُبدِع، ابداع کننده، بدیع و نوآرونده، اِنشاء کننده، نیکو انجام دهنده، بدیع و نوآورنده،

پرپندار , پر انگاشت , دارای قوه تصور زیاد , دارای قوه ابتکار , مبتکر , دارای هوش ابتکاری , با هوش , ناشی از زیرکی , مخترع

817